Listy

Ostatnimi czasy, znalazłem mój stary niedokończony wiersz.

Pisany był jeszcze kiedyś ołówkiem.

Pierwsza zwrotka zdążyła się, już wytrzeć.

Odtworzyłem ją ze strzępków: liter i pamięci.

Potem dopisałem zakończenie i znaki interpunkcyjne,

których brak, widać nie był kiedyś ważny.

Niektórych wersów nie odważyłem się już "poprawiać",

by poprawne brzmienie w języku Polskim, nie zagubiło klimatu,

jakiego nie udało mi się (moim zdaniem) tchnąć w ostatnie (pisane dziś) zwrotki.

Wiersz poniżej:

"Listy"

Po co człowiek pisze listy?

Po co skrapla, swego ducha?

Słowa stawia niczym glisty

I notuje karta głucha.

Jedni piszą do urzędów,

Inni gdzieś w dalekie kraje.

Jest też rodzaj chwalipiętów,

co swym listom fałsz dodaje.

Piszą ludzie do rodziny.

Piszą do Przyjaciół trupy.

Piszą w listach przeprosiny.

List w kopercie, ślą zakuty.

Piszą własne przemyślenia.

Piszą rady i nakazy.

Piszą też postanowienia

I przedśmiertne słów wyrazy.

Po co trudzą się pisaniem?

Czy im sił to jakiś daje?

Czemu darzą zaufaniem,

Laku, wstęgi obyczaje?

Piszą by przekazać treści,

Swe emocje i uczucia.

Tajemnice zaś ich wieści,

Strzeże ludzki brak zepsucia.